باسمه تعالی

ازدواج استقراضی در ایران باستان

کمتر کسی است که نداند بر ادیان الهی ایران باستان چه رفته است و چه خرافه‌هایی که به اسم فرهنگ ایرانی بر قامت آن رعنا، وصله ننموده‌اند؛ امروز که کوس رسوایی کرده‌های گذشته‌شان، در آستانه بر ملا شدن است روشن‌فکرانه، دست پیش گرفته و در عوض اقرار به اشتباهات گذشته آباء، انگشت اتهام را از موهومات خودساخته به اسلام ناب، جهت‌دهی می‌کنند.

از طرف دیگر در یک اقدامی هماهنگ و پروژه‌ای کلان به تحریفِ تحریفات گذشته، پرداخته؛ غافل از اینکه مکتوبات پیشین و کتب منتشره سابق را نمی‌توان با جنجال و شانتاژ از اهل پژوهش، مخفی داشت.

که یک نمونه آن حقوق زن در دوران ساسانی و دین زرتشت است:

وای بر ملّتی که...

نام كامل مؤلف كتاب دعائم الإسلام، «ابو حنيفه، نعمان بن منصور بن احمد بن حيّون تميمي مغربي» معروف به «قاضي نعمان» است، ايشان از يك خانواده دانشمند قيرواني كه سنّي و مذهب مالكي است متولّد شد، وي پس از تحصيل علم به عنوان يك فقيه مالكي به دين اسماعيلي در آمد.[1]

منبع مقاله (به طور کامل): سایت پرسمان دانشجویی؛ ادیان و مذاهب

قاضي نعمان در متون اهل سنّت:

اين خلكان مي‌گويد: قاضي نعمان اوّل، مالكي بود سپس به مذهب اماميه گرويد،^[2] وي راجع به او، تعبير «ابوحنيفة شيعي را به كار برده است. در كتاب «سيرُ اعلام النبلاء» آمده قاضي نعمان، مالكي مسلك بود بعد به مذهب باطنيه گرويد.^[3]

نماد فروهر از کجا آمده است؟

فُروهَر/ فَرْوَهَر/ فْرَوَهْر/ فَرَوَهْر/ فَرَوَشی؛ «فْرَ» به معنای پارا و پیشین (با فَـرّ اشتباه نشود) و وَهَر به معنای باور، در مجموع معنای «باور پیشین» را می‌دهد. (منبع: فرهنگ‌نامه ایران؛ ذیل لغت: فَرَوَهَر/ فَرَوَشی)

بسیاری از وطن‌پرستان، نماد فروهر را نمادی ایرانی و نماد زرتشتیان می‌دانند، ولی حقایق تاریخی، چیز دیگری را نشان می‌دهند. هر چند واژۀ فروهر، واژه‌ای ایرانی انگاشته شده است، ولی نماد فروهر پیش از آنکه در ایران دیده شود، در سرزمین‌های دیگر وجود داشته است.

کهن‌ترین موارد استفاده از این نماد در ایران، زمان داریوش اوّل، و استفاده از آن در کتیبه بیستون و تخت جمشید است:

پدیدآور: ناصر باقری بیدهندی

اصحاب اجماع

پدیدآور: باقری بیدهندی، ناصر

قسمت اوّل

سخنی در آغاز

پس از قرآن، مهمترین منبع شناخت معارف و احکام اسلامی، حدیث است. در فرهنگهای لغت، حدیث را به معنای نو، تازه1 و پدیدار گشتن چیزی که نبوده است2 برگردانده اند. اما در اصطلاح شرع، گزارش سخن، فعل و تقریر معصوم علیهم‌السلام است.3

احادیث معصومان علیهم‌السلام توسط شنوندگانی که در مجالس، محافل درسی و گفت و شنودهای ایشان شرکت می کردند، منتقل می گشت و به کتابهای صحابه، تابعین و محدّثان راه می یافت و همدوش قرآن، ملاک عمل و راهنمای امت قرار می گرفت، و این نبود مگر به سبب تشویق مسلمانان به تعلیم، تعلّم، حفظ، کتابت، قرائت، درایت و روایت حدیث.4

بررسی وثاقت معلی بن خنیس توسّط استاد سیّد مجتبی نور مفیدی

تهیه شده توسّط: پورتال مسعود رضانژاد فهادان

روایاتی که در کتب اربعه از معلی بن خنیس نقل شده به اندازه روایات افرادی که در گذشته مورد بررسی قرار گرفتند نیست، اما بنا بر آنچه مرحوم علامه در رجال فرموده در کتب اربعه حدود 80 روایت از معلی بن خنیس نقل شده[1]، البته بعضی از روایات هم صرفاً با نام معلی در کتب اربعه ذکر شده است.